Ce long bâtiment en moellons de calcaire et de grès date du 17è.
Il était la propriété de la famille d'Omalius.
Au 18è, il passa en héritage à la famille Sonval qui opéra des travaux d'agrandissemen
Aan de samenvloeiing van de Grand Ruisseau en de Semois, werd dit complex van leistenen gebouwen aan het begin van de 19de eeuw gebouwd op basis van een veel ouder gebouw uit de 12de eeuw. Het werd op 4 april 1990 geclassificeerd.
Dit dorp dat bekend staat om zijn Appelfestival, ligt in de Roannay-vallei, een zijrivier van de Amblève. De naam komt van een oude banale molen, nu ter ziele, die dateert uit de 14de eeuw.
Deze molen heet "Tise le Moulin". Het werd in 1354 door Renard de Bombaye afgestaan aan de abdij.
Het is nog steeds actief.
Langs het aanbodbereik is het huidige gebouw herbouwd met puinsteen.
In de 16e eeuw stond op deze locatie al een korenmolen. Deze is in de 19e eeuw herbouwd. De watermolen is vervangen door een motormolen. De laatste molenaar was Omer Nibus, die leefde tot 2010.
Samen met de kerk is het een van de oudste gebouwen in het dorp. Het behoorde onder het oude regime toe aan de prins-abt van Stavelot die het verhuurde aan de molenaar van zijn keuze.
Deze zandstenen stenen constructie op de Hoëgne, stroomafwaarts van Royompré, dateert uit de 14de eeuw.
Bijzonderheid: de watervoorziening loopt via een klein aquaduct dat over het pad loopt.