Arville

locatie

locatie

Het is het onderwerp van een pelgrimstocht.

Op de gevel zijn gedichten en gebeden aangebracht.

Onze kapel.

Ik wil dat je weg bent van het lawaai
in een verloren hoek van onze bossen
daar moet een pad naartoe leiden;
een van die smalle paden waar je
achter elkaar lopen,
verzonken in gedachten of in
zicht op de dingen om ons heen.



Onze Lieve Vrouw van Goede Hulp

Onze Lieve Vrouw van Goede Hulp,
Ik kwam je gedag zeggen,
Ik had een beetje liefde nodig,
Zoals het kind dat geboren wordt.

Je hoeft niet te knielen
voor u,
Ik weet dat je me hoort
dat is alles,
In deze kleine kapel
van Cheny du Mont,
Doe dat tussen mannen
we houden van elkaar.

Zonder de domheid van al deze mensen,
We zouden de tralies verwijderen
voorkant,
Je hebt niet het recht
opgesloten worden,
Jij, onze geliefde moeder.

Hier ben ik helemaal alleen in het midden van het bos,
En toch hoor ik je stem goed,
Ik wil je volgen op dit pad,
Degene waar alleen liefde koning is.

locatie

locatie

locatie

locatie

locatie

locatie

locatie

locatie

locatie

Marie Gobaille is veroordeeld om te worden verbrand, veel van de heksen onthuld tijdens deze donkere tijden.
Als het het niet op die manier hoort, verandert het in een paard en als een woede begint het terreur te verspreiden in het westen van Saint-Hubert: Smuid, Mirwart, Arville, geen van deze kleine dorpjes meestal zo vredig, temidden van het immense bos van de Ardennen, ontsnapt aan zijn toorn.
Opgewonden besluit de burgemeester van Arville een strafexpeditie te leiden om deze te veroveren.
Het brengt de inwoners van de omliggende dorpen samen. Ze bewapenen zichzelf met stokken en brengen hun tamme wolven naar het einde van hun riem.
Van alle kanten gestalkt, gesnuffeld door wolven, wordt ze gespot in het hart van het bos.
Zonder een schot slaagt een van hen brutaler erin zijn hoofd af te snijden met zijn nep.
Trots op haar uit de weg te ruimen, lopen de heksenjagers met haar hoofd aan het einde van een paal door het dorp Mirwart.
Sindsdien worden de inwoners van Mirwart de "Tièsses di t’chvâ" genoemd, de hoofden van paarden, terwijl de inwoners van Smuid de Wolven worden genoemd!
Deze fantastische legende wordt elk jaar teruggeroepen ter gelegenheid van het carnaval.