Vêcquée

Jalhay

Deze kapel gewijd aan OLV van Goede Hulp werd gebouwd in 1830-1831, op initiatief van chevalier Henri-Toussaint Fischbach, een industrieel uit Malmedy, als dank voor de redding van zijn stiefvader die de weg kwijt was geraakt in de Venen.

Gelegen op honderd meter ten zuidoosten van Baraque Michel, heeft de kapel een toren die tot 1856 als lantaarn diende en als herkenningspunt voor degenen die verloren waren in de fagne.

Binnen in de kapel herinneren twee leistenen platen aan de gebeurtenis waarvoor ze werd opgericht:

FOI - ESPERANCE - CHARITE
Henri FISCHBACH, de Stavelot, Chevalier,
Et son épouse
Hubertine de RONDCHENE
de Malmedy
ont fait bâtir cette église dédiée à la
Mère de Dieu sous le titre de Secours
des Chrétiens.
1830

Aan de andere kant kunnen we lezen :

SOLI DEO HONOR
FANAL : 1831 CLOCHE : 1827
L’une et l’autre sous protection de Marie,
Nous lui obéissons pour te sauver la vie.
Chrétien, prosterne-toi, réclame son secours,
Tu recevras le prix de ton sincère amour.

Deze stele werd gebouwd ter nagedachtenis van 4 vrienden van de Fagne: A. Libert (1782-1805), A. Bonjean (1858-19, J. Bastin (1870-1935), E. Toussaint (1882-1954).

Albert Bonjean is de oprichter van de eerste verdedigingsgroep van La Fagne in 1910. In 1935 sponsorde hij de oprichting van de vzw "Les Amis de la Fagne", waarvan hij erevoorzitter bleef.

Dit beroemde kruis werd opgericht ter nagedachtenis aan twee verloofden die op 21 januari 1871 tragisch in de fagne stierven. Het eerste kruis dat in hun herinnering werd opgericht dateert uit 1893.

Een overblijfsel van de oude grens tussen Pruisen en België die grenst aan het Verloofdenkruis. Deze grens is ontstaan ​​door het "Verdrag van Grenzen", ondertekend op 26 mei 1816 in Aken tussen het Koninkrijk der Nederlanden en Pruisen.

Deze stele werd geplaatst door de Vrienden van de Fagne ter nagedachtenis aan Henri Angenot, een persoonlijkheid uit Verviers. (1861-1943).

Een eerbiedwaardige beuk midden in de Vêcquée, ongeveer halverwege tussen Baraque Michel en de Loopbrug van de Eeuwfeest.

Dit toponiem dat "druppel voor druppel water" betekent, werd al in 1667 aangehaald.

Op de rechteroever van de Hoëgne ligt dit uitgestrekte bosgebied. "Cosson" is een familienaam uit de 14de eeuw. Het toponiem betekent : "La Hêtraie (Fays) de Cosson".

De Centennial Footbridge wordt zo genoemd vanwege de herdenking van de 100ste verjaardag van de onafhankelijkheid van België in 1930.

Het is een zeer populair knooppunt voor wandelingen, met name richting de Hoëgne-vallei of richting Solwaster, maar ook richting Vêcquée en Baraque Michel.
Het is ook heel dichtbij, de Ravelpassage op de oude 44 die zich vroeger uitstrekte van Spa tot Stavelot, en die momenteel een prachtige wandel- of fietsroute biedt.

Deze twee picknicktafels bevinden zich op een belangrijk startpunt richting de Hoge Venen, Belleheid of La Vêcquée, aan de rand van een haak in de Hoëgne.

Deze voetgangersduiker werd in 1930 gebouwd ter gelegenheid van de 100ste verjaardag van de onafhankelijkheid. Het overspant de Hoëgne en is versierd met een typische balustrade van verstrengeld hout.

Hockai is een klein toeristisch dorp dat bekend staat om zijn skipiste maar vooral om het vertrek van vele wandelingen naar de Hoge Venen. Het ligt meer dan 550 m boven zeeniveau.

Het werd ooit doorkruist door de spoorlijn 44 die zich uitstrekte van Spa naar Stavelot. Het is gebouwd in 1867. Het heeft een grote bijdrage geleverd aan de emancipatie van het dorp. De laatste reizigerstrein passeerde daar op 1 augustus 1959. Het is sindsdien omgevormd tot Ravel.

Deze kerk, gebouwd door het bedrijf Dessaucy de Theux op de plannen van de architect Charles-Etienne Soubre, werd ingewijd in 1888.

Deze stele en bas-reliëf als eerbetoon aan Léon Rinquet, bekend als de Negus en Doctor in de fysische en wiskundige wetenschappen, werd geproduceerd door G. Leven in 1984.

Deze bossector is gelegen op de bovenloop van de Hoëgne. Het gaat terug naar de Ruisseau d’Herbôfaye.

Dit kruis werd in augustus 1965 opgericht ter nagedachtenis van Grégoire t’Serstevens, de maker van het pand, die stierf in 1951, en Louis Marquet, zijn medewerker.

Oorspronkelijk werd dit hostel in het hart van het hoge Fagnard-plateau in 1813 opgericht door de kleermaker Rhénan Michel-Henri Schmitz. Met als hoogtepunt 674 m, is dit niet het op een na hoogste punt van het land.

Inderdaad, nadat het Signal de Botrange zijn hoogtepunt bereikt op 694 m, vinden we de Weisser Stein (Pierre Blanche) waarvan de toponymische omvang zich uitstrekt over de Belgisch-Duitse grens. Aan de Belgische kant, in de gemeente Büllingen, raakt het de Signal de Botrange met zijn 693,05 m hoogte.

Hoewel 674 m van de hoogtemeter, staat de Baraque Michel echter niet precies op de top van de heuvel, maar altijd op de helling. De eigenlijke top bevindt zich iets verder naar het zuidoosten, bijna in Mont Rigi. Dit culmineert op 681 m.

" Waaouuh wat een landschap, het voelt als ... in een ver land ! "

Sommige toponymie-experts hebben beweerd dat de naam afkomstig kan zijn van het woord "Brack" dat woestenij betekent.
Maar volgens het proefschrift van Jean-Marie Klinkenberg, een Belgische taalkundige en semioticus (specialist in de studie van tekens) die in 2010 emeritus hoogleraar werd aan de Universiteit van Luik, is er geen historisch bewijs voor deze vorm; de oorsprong is simpelweg de fundering van een huis door de zogenaamde Michel Schmitz in 1813.

Volgens de legende heeft de oprichter van de herberg Michel-Henri Schmitz deze constructie uitgevoerd na een avontuur in de venen waar hij verdwaald was. Hij zou ternauwernood aan uitputting zijn ontsnapt en uit dankbaarheid voor zijn verhoord gebed om de weg terug te vinden, zou hij een toevluchtsoord en een oriëntatiepunt hebben gebouwd voor reizigers die verdwaald waren in het enorme desolate moeras. Deze versie is echter niet bestand tegen historische kritiek. Professor Klinkenberg heeft inderdaad een scenario ontdekt dat er bijna een exacte replica van is in Histoire et legendes ardennaises, een verhaal van Marcellin La Garde, geschreven in 1866 maar hier gekoppeld aan de Val de Salm.

De veengebieden van de Hoge Venen zijn gedefinieerd vanuit het oogpunt van hun toegankelijkheid in vier verschillende zones: zone A is vrij toegankelijk, zone B is alleen toegankelijk via gemarkeerde paden, zone C niet alleen toegankelijk met een natuurgids en zone D is volledig verboden.

Een ander belangrijk element bepaalt de toegankelijkheid: de rode vlaggen die worden gehesen tijdens zeer droge periodes. Vanwege het hoge risico op brand is betreden in elk type gebied ten strengste verboden.