Het Kruis van de Verloofden

Jalhay

Een bezoek aan deze eminente klassieker uit de Hoge Venen mag natuurlijk niet ontbreken. Het is niet dat het op zichzelf al spectaculair is, het is vooral het mooie en droevige verhaal dat eraan verbonden is dat er alles aan doet.

Om het op een ontspannen manier met het gezin te doen, is dit circuit zowel gemakkelijk als niet te lang, terwijl je de essentie proeft: steek het turfveen van Herbôfaye over naast de Grande Fange en keer dan terug naar Baraque Michel via de Fagne de la Poleûr.

" Een unieke biotoop ter wereld! "

Vroeger gebeurde het eerste deel op roostervloeren. Hoewel ze iets minder typisch zijn, zijn ze vervangen door een stabilisator die minder onderhoud vereist en waar het gemakkelijker is om elkaar te kruisen omdat de wig behoorlijk populair is.

Vergeet uw camera niet, want in het hart van het Haut Plateau zijn de landschappen werkelijk uitzonderlijk en atypisch en zullen natuurliefhebbers iets voor hun ogen hebben !

Inderdaad, nadat het Signal de Botrange zijn hoogtepunt bereikt op 694 m, vinden we de Weisser Stein (Pierre Blanche) waarvan de toponymische omvang zich uitstrekt over de Belgisch-Duitse grens. Aan de Belgische kant, in de gemeente Büllingen, raakt het de Signal de Botrange met zijn 693,05 m hoogte.

Hoewel 674 m van de hoogtemeter, staat de Baraque Michel echter niet precies op de top van de heuvel, maar altijd op de helling. De eigenlijke top bevindt zich iets verder naar het zuidoosten, bijna in Mont Rigi. Dit culmineert op 681 m.

" Waaouuh wat een landschap, het voelt als ... in een ver land ! "

Sommige toponymie-experts hebben beweerd dat de naam afkomstig kan zijn van het woord "Brack" dat woestenij betekent.
Maar volgens het proefschrift van Jean-Marie Klinkenberg, een Belgische taalkundige en semioticus (specialist in de studie van tekens) die in 2010 emeritus hoogleraar werd aan de Universiteit van Luik, is er geen historisch bewijs voor deze vorm; de oorsprong is simpelweg de fundering van een huis door de zogenaamde Michel Schmitz in 1813.

Volgens de legende heeft de oprichter van de herberg Michel-Henri Schmitz deze constructie uitgevoerd na een avontuur in de venen waar hij verdwaald was. Hij zou ternauwernood aan uitputting zijn ontsnapt en uit dankbaarheid voor zijn verhoord gebed om de weg terug te vinden, zou hij een toevluchtsoord en een oriëntatiepunt hebben gebouwd voor reizigers die verdwaald waren in het enorme desolate moeras. Deze versie is echter niet bestand tegen historische kritiek. Professor Klinkenberg heeft inderdaad een scenario ontdekt dat er bijna een exacte replica van is in Histoire et legendes ardennaises, een verhaal van Marcellin La Garde, geschreven in 1866 maar hier gekoppeld aan de Val de Salm.

De veengebieden van de Hoge Venen zijn gedefinieerd vanuit het oogpunt van hun toegankelijkheid in vier verschillende zones: zone A is vrij toegankelijk, zone B is alleen toegankelijk via gemarkeerde paden, zone C niet alleen toegankelijk met een natuurgids en zone D is volledig verboden.

Een ander belangrijk element bepaalt de toegankelijkheid: de rode vlaggen die worden gehesen tijdens zeer droge periodes. Vanwege het hoge risico op brand is betreden in elk type gebied ten strengste verboden.

Deze herberg werd in 1813 opgericht door de Duitse kleermaker Michel-Henri Schmitz. Het diende als herkenningspunt in het midden van de uitgestrekte omliggende veengebieden waar reizigers vaak verdwaalden.

Deze kapel gewijd aan OLV van Goede Hulp werd gebouwd in 1830-1831, op initiatief van chevalier Henri-Toussaint Fischbach, een industrieel uit Malmedy, als dank voor de redding van zijn stiefvader die de weg kwijt was geraakt in de Venen.

Gelegen op honderd meter ten zuidoosten van Baraque Michel, heeft de kapel een toren die tot 1856 als lantaarn diende en als herkenningspunt voor degenen die verloren waren in de fagne.

Binnen in de kapel herinneren twee leistenen platen aan de gebeurtenis waarvoor ze werd opgericht:

FOI - ESPERANCE - CHARITE
Henri FISCHBACH, de Stavelot, Chevalier,
Et son épouse
Hubertine de RONDCHENE
de Malmedy
ont fait bâtir cette église dédiée à la
Mère de Dieu sous le titre de Secours
des Chrétiens.
1830

Aan de andere kant kunnen we lezen :

SOLI DEO HONOR
FANAL : 1831 CLOCHE : 1827
L’une et l’autre sous protection de Marie,
Nous lui obéissons pour te sauver la vie.
Chrétien, prosterne-toi, réclame son secours,
Tu recevras le prix de ton sincère amour.

Deze stele werd gebouwd ter nagedachtenis van 4 vrienden van de Fagne: A. Libert (1782-1805), A. Bonjean (1858-19, J. Bastin (1870-1935), E. Toussaint (1882-1954).

Albert Bonjean is de oprichter van de eerste verdedigingsgroep van La Fagne in 1910. In 1935 sponsorde hij de oprichting van de vzw "Les Amis de la Fagne", waarvan hij erevoorzitter bleef.

In dit moeras ten zuidwesten van Baraque Michel wordt de gelijknamige beek geboren. De toponymie betekent "De Fagne (of de Hêtraie) van Herbold" (Germaanse naam).

Deze stelling wordt niettemin weerlegd door J. de Walque die veronderstelt dat het niet mogelijk is dat als dit toponiem uit de Frankische tijd stamt, er een privénaam aan is gegeven als het een op dat moment belangeloos stuk land betreft.

In plaats daarvan relateert hij "Herbô" aan "Werbô" (zoals Werbômont) wat "Summit stream" betekent, wat beter overeenkomt met dit uitgestrekte en onbepaalde gebied en zich dan uitstrekt tot de Helle en de Ru de la Poleûr. Dit zou dan overeenkomen met het eerste bekende citaat "Eirbôfay" (1461).

Onder het oude regime had deze plek een veel ruimere uitbreiding. Hij schoof op naar het Kruis van de Prior.

Het is gelegen op een oude grens tussen België en Pruisen, gecreëerd door het "Verdrag van Grenzen", ondertekend op 26 mei 1816 in Aken tussen Pruisen en Nederland.

Een overblijfsel van de oude grens tussen Pruisen en België die grenst aan het Verloofdenkruis. Deze grens is ontstaan ​​door het "Verdrag van Grenzen", ondertekend op 26 mei 1816 in Aken tussen het Koninkrijk der Nederlanden en Pruisen.

Dit beroemde kruis werd opgericht ter nagedachtenis aan twee verloofden die op 21 januari 1871 tragisch in de fagne stierven. Het eerste kruis dat in hun herinnering werd opgericht dateert uit 1893.

Deze stele werd geplaatst door de Vrienden van de Fagne ter nagedachtenis aan Henri Angenot, een persoonlijkheid uit Verviers. (1861-1943).

Deze fagne van groot biologisch belang heeft een oppervlakte van 121,80 ha. Het bestaat voornamelijk uit veenmilieus: lage moerassen, glooiende veengebieden, hoog gedegradeerd veenmoeras en veenmoeras met molinie.