Back to Baraque Michel from Jalhay (via Hoëgne-Vallei)

Dit café in het hart van het dorp biedt een schaduwrijk terras en snacks.

Deze kerk heeft een 20 meter hoge borsttoren. Ze zit op een vierkante toren van zandsteenpuin, met afgeknotte hoeken met kalkstenen kettingen.

De buitenste periferie met oude kruisen die oude wapens uit de 16e en 17de eeuw dragen, zijn overblijfselen van de oude begraafplaats.

De traditie vertelt dat een ondergrond het oude kasteel van Jalhay (verwoest door de Franse revolutie) en de kerk met elkaar verbond, waardoor een evacuatie naar Maloupont mogelijk was.

Een opmerkelijk polychroom houtverkenner kunstwerk.

Dit dorp-straat is gelegen op de top van Botné en Hélévy, zijrivieren van de Hoëgne.
Deze voormalige heerlijkheid hing rechtstreeks samen met Jalhay, Foyr en Charneux, van de prins-bisschop van Luik.

We vinden in Surister alle symbolen van de macht van de Middeleeuwen: de banale molen, het kasteel van de heer, de trappen en, verder bij het verlaten van de ban, de galg of hangende plaats.

Deze put, nu met een hangslot, werd ooit gebruikt om vee te voeren.

Het dorpshuis.

In de 15de eeuw werd een portiek overgedragen aan de verschillende verboden van de Marquisart van Franchimont (Vorstendom Luik). De plek van de veranda werd gebruikt om de regels en edicten uit te spr

Dit portaal, waarvoor het Château des Groulard was, werd in 1789 verwoest tijdens de Franse Revolutie.
Het werd in 1992 vervangen op basis van een gravure door Remacle Leloup en een gevonden steen (een stuk van de kolom dat als stijl diende, bevindt zich momenteel in de kamer La Petite France). Het is een exacte replica van de oude, ontbrekende treden.

Dit neogotische bakstenen gebouw (1886-1888) werd gebouwd op de plaats van een oud kasteel van Groulard. De orgels zijn geclassificeerd en objecten van aanbidding en worden tentoongesteld.

Dit kleine picknickgebied biedt een welverdiende rust aan degenen die vanuit Jehanster de kust hebben beklommen!

Dit kleine kruis is aangebracht op een boom, vlakbij de Gué d’Hélévy, tussen Jehanster en Surister.

Op het plateau van Hélévy strekt een zijrivier van de Hoëgne zich uit tussen Jehanster en Surister.

Deze plaats ligt aan de samenvloeiing van de Ruisseau d’Hélévy (die oprijst op het plateau van Vervierfontaine) en de Hoëgne. In de Romeinse tijd werd daar al ijzererts gewonnen.

Onder het oude regime markeerde de Ruisseau d’Hélévy, die tussen de twee delen van Chaumont stroomt, de grens tussen de heerschappij van Jehanster en die van Surister.
De ijzerwinning ging daar door tot de 17e eeuw.
Momenteel dient het nog steeds als gemeentelijke grens tussen Theux en Jalhay.

Deze voetgangersbrug van metaal en beton steekt de Hoëgne over om de Moulin Gohy te verbinden met Trou Colas en Neufmarteau (richting Polleur).

Dit gelakte houten kruis werd opgericht op 18 september 2006 ter nagedachtenis van Jacques Picret die stierf op 7 november 1940.

Deze zandstenen stenen constructie op de Hoëgne, stroomafwaarts van Royompré, dateert uit de 14de eeuw.
Bijzonderheid: de watervoorziening loopt via een klein aquaduct dat over het pad loopt.

Dit gehucht gelegen in een lus van de Hoëgne is een geweldig startpunt voor wandelingen.
In 1531 stond het al bekend als "Roillonpreit", wat "weide bij de voren" betekent.

Deze doorwaadbare plaats staat bekend om zijn betonnen voet, waardoor gemotoriseerde voertuigen de Hoëgne kunnen oversteken. Het recreatiegebied (voorheen zwemmen) is nog steeds erg populair bij toeristen.

Deze metalen loopbrug met betonnen sokkel overspant de Hoëgne aan het einde van het gehucht Croupet du Moulin, aan de onderkant van de Hoëgne-vallei, onder het dorp Sart, en geeft toegang tot de Forest Dominion of Gospinal.

Deze houten loopbrug over de Hoëgne verbindt het Forêt Domaniale de Gospinal in het noorden en het Bois Roslin in het zuiden. Het is gebouwd op 22 maart 2004.

Deze grote platte rots van ongeveer vijftien meter breed ligt in een kleine inham aan de Hoëgne en trekt in de zomer veel zwemmers aan.

Dit zijn de overblijfselen van een oude smederij en oven (1480-1609) bijgewerkt in 2004. Eerst Forge Le Chastelain genoemd en daarna Forge Racket, het werd voor het eerst genoemd in januari 1480.

De ondergrond van de regio bevatte talrijke afzettingen van ijzer van verschillende kwaliteit.
Deze "ijzermolen" werd voor het eerst genoemd in 1480 en wordt opnieuw genoemd in 1503. In 1609, het was nog steeds actief maar werd later niet vermeld.

Een houten loopbrug waarmee je de Hoëgne kunt oversteken om de overblijfselen van de smederijen van Parfondbois, onder Solwaster, te bezoeken.

Dit gehucht ligt onder Solwaster (noordwest), aan de samenvloeiing van de Hoëgne en de Statte.

Een houten loopbrug over de Hoëgne in Parfondbois, onder het dorp Solwaster en onderaan Bois Roslin.

Hier werd turf, met therapeutische voordelen vanwege de zeer lage pH, gewonnen door het boerenbedrijf Spa Monopole, voor de behoeften van de Thermes de Spa-kuren.

Wagons vervoerden het veen, waaruit soms 600 m³ per jaar werd gewonnen, en werd lager op een vrachtwagen geladen.

Een houten loopbrug tussen Parfondbois en Moulin Thorez, ter hoogte van het voormalige turfmijngebied van Solwaster.

Deze houten loopbrug over de Hoëgne bevindt zich net onder de put van de oude leisteengroeve Lu Hayîre, om simpelweg de oever te veranderen.

Dit is de schacht van een voormalige leisteenmijngalerij.
Het werd in 1863 geopend door de Société forestière du Gospinal.

Een houten kruis wit geverfd.

Er is een folder aangebracht met de volgende tekst:

“Bedankt aan iedereen die zich vrijwillig heeft aangemeld om mij te helpen mijn plek hier te vinden.

Het kruis herinnert me eraan hoe ik de wereld wilde verlossen en de dood wilde overwinnen.

Mijn armen zijn open om alle mannen en vrouwen van goede wil te verwelkomen die dorsten naar vrede en liefde.

Bedankt aan iedereen die langs dit kruis loopt voor het respecteren en het horen van mijn boodschap. "

De verdedigers van het kruis en van het christelijk erfgoed asbl.

Deze molen aan de Hoëgne werd in 1850 gebouwd op de plaats van een windmolen uit 1476.
Het werd herbouwd na een brand in 1908.

Het bovenste metalen hamerwiel bestaat nog steeds, maar is verroest.

Deze houten loopbrug over de Hoëgne maakt een verandering van oever mogelijk.

De eerste houten loopbrug over de Hoëgne stroomafwaarts van de Gué de Belleheid, richting de oude Thorez molen.

Op deze rustieke en charmante kleine ontmoetingsplaats, omgeven door bossen, is het mogelijk om te tanken. Het is een ideaal verzamelpunt op een route langs de Hoëgne.

De GR573 uit Botrange splitst zich daar in twee varianten: ofwel naar de hoogten van Spa, ofwel richting Solwaster, Polleur en Theux.

Een rustieke en ontspannen taverne gelegen langs de Hoëgne, vlakbij de wad de Belleheid.

Deze doorwaadbare plaats, die met een motorvoertuig kan worden overgestoken, dankzij zijn stenen sokkel, is erg populair omdat hij de doorgang mogelijk maakt van het gehucht Belleheid (bevoorrading, accommodatie, enz.) Naar een grote parkeerplaats op de r

Deze voetgangersbrug ligt pal naast de Wad van Belleheid en laat de doorgang naar de parkeerplaats droog staan.
Dankzij de bevoorradingswinkels erg druk in het juiste seizoen.

De laatste houten loopbrug over de Hoëgne stroomopwaarts van Belleheid.

Een houten loopbrug over de Hoëgne, een beetje stroomopwaarts van de samenvloeiing met de Ruisseau de Chevrèsse.

Deze cascatelle werd in 1899 ingewijd door Marie-Henriette en Léopold II.
Het bevindt zich iets verder stroomafwaarts van zijn tegenhanger : de Cascade Léopold II, die tegelijkertijd wordt ingewijd.

Deze bronzen stèle, van de Verviers beeldhouwer Fernand Heuze, werd op 18 september 1932 op dezelfde rots aangebracht ter nagedachtenis aan Léonard Legras, promotor van de wandelingen van de Hoëgne (1839 - 1914).

Deze cascatelle werd in 1899 ingewijd door de koning van België Leopold II.
De koningin, Marie-Henriette, heeft ook haar waterval, een paar honderd meter stroomafwaarts.

Deze schuilplaats langs de Hoëgne, uitgerust met een bank, dankt zijn naam aan de eerste promotor van de Hoëgne-wandelingen, een inwoner van Sart.

Deze eik werd op 2 april 2004 door vrijwilligers uit Sart geplant, ter vervanging van een oude dode eik, op het Hoëgne-pad.

Deze houten loopbrug over de Hoëgne is verlengd met vlonderplanken.

Een houten loopbrug over de Hoëgne tussen Hockai-Centenaire en Belleheid. Hiermee kunt u naar Sart-Station gaan.

Een houten loopbrug die de Hoëgne overspant en van de ene oever naar de andere gaat, onder de belvedère van de Hoëgne.

Deze houten brug overspant de Hoëgne tot 3/4 van zijn breedte en dient als een eenvoudig panoramisch balkon.

Een reeks kleine watervallen gevormd door de rotsblokken die op de bodem van de Hoëgne liggen.

De Centennial Footbridge wordt zo genoemd vanwege de herdenking van de 100ste verjaardag van de onafhankelijkheid van België in 1930.

Het is een zeer populair knooppunt voor wandelingen, met name richting de Hoëgne-vallei of richting Solwaster, maar ook richting Vêcquée en Baraque Michel.
Het is ook heel dichtbij, de Ravelpassage op de oude 44 die zich vroeger uitstrekte van Spa tot Stavelot, en die momenteel een prachtige wandel- of fietsroute biedt.

Deze voetgangersduiker werd in 1930 gebouwd ter gelegenheid van de 100ste verjaardag van de onafhankelijkheid. Het overspant de Hoëgne en is versierd met een typische balustrade van verstrengeld hout.

Deze twee picknicktafels bevinden zich op een belangrijk startpunt richting de Hoge Venen, Belleheid of La Vêcquée, aan de rand van een haak in de Hoëgne.

Dit kruis werd in augustus 1965 opgericht ter nagedachtenis van Grégoire t’Serstevens, de maker van het pand, die stierf in 1951, en Louis Marquet, zijn medewerker.

Dit beroemde kruis werd opgericht ter nagedachtenis aan twee verloofden die op 21 januari 1871 tragisch in de fagne stierven. Het eerste kruis dat in hun herinnering werd opgericht dateert uit 1893.

Deze stele werd geplaatst door de Vrienden van de Fagne ter nagedachtenis aan Henri Angenot, een persoonlijkheid uit Verviers. (1861-1943).

Een overblijfsel van de oude grens tussen Pruisen en België die grenst aan het Verloofdenkruis. Deze grens is ontstaan ​​door het "Verdrag van Grenzen", ondertekend op 26 mei 1816 in Aken tussen het Koninkrijk der Nederlanden en Pruisen.

Het is gelegen op een oude grens tussen België en Pruisen, gecreëerd door het "Verdrag van Grenzen", ondertekend op 26 mei 1816 in Aken tussen Pruisen en Nederland.

Oorspronkelijk werd dit hostel in het hart van het hoge Fagnard-plateau in 1813 opgericht door de kleermaker Rhénan Michel-Henri Schmitz. Met als hoogtepunt 674 m, is dit niet het op een na hoogste punt van het land.

Inderdaad, nadat het Signal de Botrange zijn hoogtepunt bereikt op 694 m, vinden we de Weisser Stein (Pierre Blanche) waarvan de toponymische omvang zich uitstrekt over de Belgisch-Duitse grens. Aan de Belgische kant, in de gemeente Büllingen, raakt het de Signal de Botrange met zijn 693,05 m hoogte.

Hoewel 674 m van de hoogtemeter, staat de Baraque Michel echter niet precies op de top van de heuvel, maar altijd op de helling. De eigenlijke top bevindt zich iets verder naar het zuidoosten, bijna in Mont Rigi. Dit culmineert op 681 m.

" Waaouuh wat een landschap, het voelt als ... in een ver land ! "

Sommige toponymie-experts hebben beweerd dat de naam afkomstig kan zijn van het woord "Brack" dat woestenij betekent.
Maar volgens het proefschrift van Jean-Marie Klinkenberg, een Belgische taalkundige en semioticus (specialist in de studie van tekens) die in 2010 emeritus hoogleraar werd aan de Universiteit van Luik, is er geen historisch bewijs voor deze vorm; de oorsprong is simpelweg de fundering van een huis door de zogenaamde Michel Schmitz in 1813.

Volgens de legende heeft de oprichter van de herberg Michel-Henri Schmitz deze constructie uitgevoerd na een avontuur in de venen waar hij verdwaald was. Hij zou ternauwernood aan uitputting zijn ontsnapt en uit dankbaarheid voor zijn verhoord gebed om de weg terug te vinden, zou hij een toevluchtsoord en een oriëntatiepunt hebben gebouwd voor reizigers die verdwaald waren in het enorme desolate moeras. Deze versie is echter niet bestand tegen historische kritiek. Professor Klinkenberg heeft inderdaad een scenario ontdekt dat er bijna een exacte replica van is in Histoire et legendes ardennaises, een verhaal van Marcellin La Garde, geschreven in 1866 maar hier gekoppeld aan de Val de Salm.

De veengebieden van de Hoge Venen zijn gedefinieerd vanuit het oogpunt van hun toegankelijkheid in vier verschillende zones: zone A is vrij toegankelijk, zone B is alleen toegankelijk via gemarkeerde paden, zone C niet alleen toegankelijk met een natuurgids en zone D is volledig verboden.

Een ander belangrijk element bepaalt de toegankelijkheid: de rode vlaggen die worden gehesen tijdens zeer droge periodes. Vanwege het hoge risico op brand is betreden in elk type gebied ten strengste verboden.

Deze herberg werd in 1813 opgericht door de Duitse kleermaker Michel-Henri Schmitz. Het diende als herkenningspunt in het midden van de uitgestrekte omliggende veengebieden waar reizigers vaak verdwaalden.