Deze plaats was het toneel van een beslissende slag die op 18 juni 1815 plaatsvond.
Het verzette zich tegen het Franse leger onder leiding van Napoleon I, tegen het leger van de geallieerden (Britse, Duitse en Nederlandse). Deze laatste stond onder leiding van de hertog van Wellington, de Brit Arthur Wellesley.
Deze geallieerde coalitie tegen Napoleon I was een paar maanden eerder gevormd, tijdens het congres van Wenen, in maart 1815.
Aan de geallieerden werd die dag het Pruisische leger toegevoegd onder bevel van maarschalk Gebhard Leberecht von Blücher, die Napoleon meende tijdens een eerdere slag eerder in zijn voordeel, die twee dagen eerder bij Ligny had plaatsgevonden, buiten werking had gesteld.
Het Pruisische leger had tijdens deze slag inderdaad ongeveer 12.000 man verloren. Napoleon hoopte dus dat het leger van maarschalk von Blücher zich niet bij dat van Wellington zou kunnen voegen. Maar dankzij een verstandige strategische terugtrekking behielden de Pruisen toch hun artillerie en hun motivatie.
Door Wellington zelf "The Battle of Mont-Saint-Jean" genoemd, na de overwinning van zijn troepen, verwees dit naar de werkelijke locatie, verder ten zuidoosten van Waterloo zelf.
In Duitsland wordt het eerder de "Belle-Alliance Sieg" genoemd, de slag van de Belle-Alliance, eerder verwijzend naar deze anti-Franse coalitie.
Het Franse leger versloeg tijdens deze slag, Napoleon I moest onmiddellijk aftreden, op 22 juni 1815, vanwege het gebrek aan politieke steun die door deze nederlaag werd gegenereerd.