van Station Jemelle naar Station Marloie

Rochefort

Op de oostelijke helling van de Lhomme zijn dit het begin van de diepste Ardense bossen, zoals het Freyr-woud dat de stad Saint-Hubert omgeeft.

Maar de eerste vruchten alleen omdat tijdens deze wandeling de weilanden nog steeds de meerderheid zijn, behalve aan het begin waar het Bois d’On de heuvel een beetje steil bedekt waardoor we de vallei van de Lhomme verlaten.

Na 2 km beginnen de landschappen zich te openen en dankzij dit, bovendien gelegen op het croupet van de Ruisseau de Bonnefosse, een zijrivier van de Lhomme die erin uitmondt bij Forrières, kunnen we in de verte de immense bosuitbreiding zien die ons scheidt Saint-Hubert de La Roche.

Het is het Freyr-woud, indrukwekkend, dat zich uitstrekt over de hele horizon. Het heeft een oppervlakte van meer dan 3000 hectare of meer dan 4300 voetbalvelden! Het strekt zich vierkant uit over 4 gemeenten : Saint-Hubert, Libramont, Saint-Ode en Tenneville.

Maar we gaan niet verder dan het dorp Ambly. Omdat we terug moeten naar een station en er is geen spoorlijn aan de kant van La Roche.
De terugkeer gaat dus via Hargimont waar we het prachtige Château Jemeppe, langs de Hedrée, kunnen bewonderen.

Er zijn dan ruim 2 kilometer om het station van Marloie te bereiken.

Jemelle is een verkleinwoord van het Germaanse woord "Gamunda" dat mond, samenvloeiing betekent. En inderdaad! De Lhomme en de Wamme ontmoeten elkaar daar.

" Een legende verklaart ook zijn naam! "

Volgens de legende sprak de dochter van de heer van Rochefort de wens uit om alle plaatsen te dopen die ze tijdens haar reis door hun land tegenkwam. Aangekomen bij de samenvloeiing van de Lomme en de Wamme, zagen de twee verheven reizigers de twee "tweeling" rivieren, die vreugdevol stroomden en zich in elkaars armen wierpen. Het kleine meisje stapte uit de koets en hoorde plotseling een harmonieuze stem uit de golven opstijgen, die zei: "Ik vermenig me". Vol bewondering rende ze naar haar vader en zei: "We zullen hem bellen: ik zal me bemoeien." Het werd later Jememelle geschreven. En ten slotte heeft de griffier, die dit woord waarschijnlijk te lang vond om op te schrijven, het ingekort. Sindsdien schrijven we Jemelle.

Jemelle was in de meest afgelegen tijden een belangrijk neolithisch station in grotten die door de Wamme werden gegraven.

Veel later, in de Romeinse tijd, werd deze plek gekenmerkt door de nabijheid van twee belangrijke Romeinse wegen (Reims / Keulen en Trèves-Bavai). Dit feit zou, naast de rijkdom van de grond en de strategische ligging, de oprichting verklaren van de Gallo-Romeinse villa van Malagne, door sommigen gezien als een keizerlijke residentie toen Trier de hoofdstad van het rijk was.

Jemelle kende een sterke expansie, zeker door de exploitatie van steengroeven en hun afgeleide producten, maar vooral door de oprichting van een station en ateliers op de lijn Namen-Aarlen in de tweede helft van de 19de eeuw. .

Toen Jemelle onder de parochie van On viel, dus vóór 1859, was er alleen een kleine kapel met een rieten dak. Het was in 1859 dat Jemelle een parochie werd en de bouw van de Sainte-Marguerite-kerk begon. Het werk begon in het jaar 1865. Tijd en oorlogen hebben dit gebouw niet gespaard. Na de Tweede Wereldoorlog zal het gedurende tien jaar (van 1944-1954) ontoegankelijk zijn voor het publiek, daarna vergroot worden door de toename van de bevolking en vervolgens hersteld in 1984-85. De heilige Marguerite, de patroonheilige van deze parochie, wordt vooral aangeroepen door toekomstige moeders.

Bron : rochefort.be

Het beeld van de Maagd komt uit de parochiekerk waar ze op 3 mei 1936 werd gezegend, voordat ze tijdens een grote dorpsprocessie naar deze kapel werd gebracht.

" Een sfeervolle plek om uit te rusten! "

Dit dorp van ongeveer 400 inwoners ligt tussen de Ardennen en de Famenne, aan de voet van het immense woud van Saint-Hubert.
Het biedt zeer mooie panorama’s dankzij het heuvelachtige terrein.

Veel vintage boerderijen, waarvan sommige vakwerk zijn, geven het een authentiek karakter. De meeste zijn gebouwd in de 19de en 20de eeuw.

De Mousty (kapel) van Javingue dateert uit de 7de eeuw. Het is het oudste deel van het dorp.

Tijdens zijn geschiedenis was het dorp het toneel van gevechten tussen de hertog van Luxemburg en de prins-bisschop van Luik.
Het blijft Namen (Graafschap Rochefort) tot 1976, toen het werd samengevoegd met Nassogne.

Op de begraafplaats zijn de graven van 8 Royal Air Force-jagers, wier bommenwerper in 1945 werd neergeschoten door een Duitse jager.
Er is geen tekort aan lokale producten in Ambly: La Saint-Monon (ambachtelijk bier) en producten afgeleid van eend (foie gras, eendenborst, rillettes, enz.) Van Ferme de la Prée.

Dit monument is opgedragen aan de strijders en gedeporteerden van de twee wereldoorlogen.

Dit houten kruispunt van 2 meter hoog is ingebed in een geplaveide muur in de vorm van een afgeknotte kegel.

Het is een geklasseerd privéreservaat, Natura 2000-gebied, van 37 hectare dat zich uitstrekt over de gemeenten Nassogne en Marche. Van groot biologisch belang zien we de klauwier, de ijsvogel, de zwarte ooievaar en de grijze reiger.

De etymologie van Hargimont komt van een Keltische naam: Mount of Harigar.
Onder het Franse regime werd de plaats herenigd met Jemeppe. Het maakte deel uit van het departement Sambre-et-Meuse.

Het imposante traditionele kasteel van Jemeppe dateert uit de 17e eeuw maar de donjon dateert uit de 13e.

Een gegraveerde steen met gouden letters geeft aan:
"HARGIMONT 1830 - 1930 ARBRE DU CENTENAIRE DE L’INDEPENDANCE".

Deze kerk, gebouwd in 1879, heeft 3 beuken. Het ontwerp werd voltooid in 1888. Het werd beschadigd tijdens de Tweede Wereldoorlog en werd gerestaureerd naar plannen door de architect Victor Sarlet.

Dit gebouw in romaanse en gotische stijl in kalksteenpuin dateert uit de 11de eeuw en heeft een schip met twee traveeën. We zien nog steeds de boog van de oorspronkelijke deur. De vierkante toren ondersteunt een achthoekige spits.

Op de niet meer gebruikte begraafplaats zijn grafkruisen uit de 17de eeuw.
De deur dateert uit het einde van de 16de eeuw. Het driezijdige koor uit de 17de eeuw.

Tussen 1969 en 1971 vond een restauratie plaats.

Dit eenvoudige kasteel, oorspronkelijk een versterkt huis, dateert uit het begin van de 13de eeuw.
Al in de Romeinse tijd was er een nabijgelegen versterkte villa. Later vestigden de Tempeliers daar een commanderij.

Het kasteel is georganiseerd rond de binnenplaats. Het is omgeven door een gracht die wordt gevoed door de Hedrée.

De donjon is gebaseerd op een plan van 15 m bij 11 m en stijgt over 5 niveaus en bereikt een hoogte van 23 m onder het dak.
De eerste twee verdiepingen werden bewoond. In de twee bovenste verdiepingen waren voedsel en munitie opgeslagen. Vanaf de 17de eeuw deed het enkel dienst als opslagruimte.

Dit station op lijn 162 Namen-Sterpenich werd in 1865 in gebruik genomen door de Grand Compagnie du Luxembourg. Het is een knooppuntstation met lijn 43.