Op deze locatie zijn in 1845 en 1872 opgravingen uitgevoerd.
Ze onthulden overblijfselen uit de Romeinse tijd en uit de middeleeuwen.
Via Mansuerisca passeerde deze plek en waarschijnlijk was er in die tijd een toevluchtsoord (hospitum).
Het is gebouwd op initiatief van Natura 2000, dat in een van de vele projecten voor biodiversiteit heeft besloten de Soor te verbeteren.
Het wordt gebouwd door twee bosbouwers in het kanton Verviers: Pierre Brandt en Patrick Bourguet.
De naam komt van de brand die in 1887 in het gebied plaatsvond.
Ook wel Route de Porfays genoemd.
Vanaf de RN 68 naar La Helle via de Pont de Genêtre en de Pont de la Soor.
Ze stierven door een ongeval of ziekte, druk aan het werk bij de Duitsers in het Hertogenwald, of bij de houtzagerij Perkiets. Deze zware werken bestaande uit kappen en slippen voorzagen de Duitse troepen van hout.
Ze werden daar begraven tot het einde van de oorlog.
Het werd gebouwd door de Romeinse bezetters tussen de 1ste en 4de eeuw. Overgebleven tijdens de Merovingische periode, er wordt gezegd dat het 6 m breed was.
Teksten uit de 7de en 8de eeuw roepen een verbinding op tussen twee andere hoofdroutes: Bavay - Keulen en Trier - Keulen.
Het bovenste hydrografische netwerk is sterk getransformeerd door een afwateringsnetwerk. De Fossé d´Eupen wordt gebruikt om water van het Gileppebekken naar het Hellebekken te leiden.
Vroeger was er industriële concurrentie tussen de stad Eupen en die van Verviers, die elk een deel van het water van het Gileppebekken wilden omleiden, waarvan ook het water van de Soor deel uitmaakte.