De verdwijning van het kasteel volgt op een brand.
Afgezien van enkele nog zichtbare fundamenten, zijn er vandaag de dag niet meer, maar in 1639 werd op hun plaats een pauselijke kapel gebouwd door pater Charles Jamotte. Deze werd ingewijd op 27 september 1660.
Als relikwie is er een stuk van het hoofd van Saint-Thibaut en het Heilig Kruis. Hij is een pelgrim en kluizenaar die stierf in 1066 en heilig verklaard in 1073.
Het hoofdaltaar werd in 1730 geschonken door Jean Ernest de Loewenstein.
Het standbeeld van Christus aan het kruis en de Maagd dateren uit de 17e.
Bij de kapel staat een gebouw voor pelgrims: de kluis. De kluizenaar Fulgence Meunier, van de orde van Saint-Benoît, woonde daar tot aan zijn dood in 1929. Hij maakte de reis driemaal naar Santiago de Compostela op een voetstuk.
De laatste kluizenaar, Jean-Gabriel Lardinois, stierf daar in 1968. Hij leefde van donaties van pelgrims.
Vroeger een hoog bedevaartsoord, vooral op de dag van de aankondiging (25 maart), het Heilige Kruis (3 mei) en het feest van Saint-Thibaut (1 juli), blijft er vandaag die van 1 julllet of de eerste zaterdag van de maand.

Volgens de legende bracht Saint-Thibaut een paar jaar alleen door in de bossen van Marcourt.
We bidden om langzame koorts te genezen of wanneer we iets buitensporigs hebben begaan tijdens een maaltijd!
Pater Charles Jamotte, oprichter van de kapel, vermeldde het in zijn verzameling heilige genezers die in 1669 verscheen : Il a l’må d’Sint-Tîbå ! I beût bin èt i n’magne nin må ! Wat in het Waals betekent : hij heeft het kwaad van Saint-Thibaut! Hij drinkt goed en eet niet slecht!
Om deze pech af te weren hebben we een kruis gemaakt met twee takken. Vervolgens gooiden we het in de wonderbaarlijke fontein of hingen we het in de takken van de essenboom net boven de fontein. Tegenwoordig blijft het zijn door wormen opgegeten stam gevuld met mos.

Vergelijkbare POI in de buurt

De wandelingen in de buurt