Deze uitzonderlijke locatie, gelegen op een rots van de Ourthe, is al sinds de prehistorie bezet.
Vervolgens bouwden de heren van het graafschap Montaigu daar in de 11e eeuw tot 1413 een kasteel.
De verdwijning van het kasteel volgt op een brand.
Afgezien van enkele nog zichtbare fundamenten, zijn er vandaag de dag niet meer, maar in 1639 werd op hun plaats een pauselijke kapel gebouwd door pater Charles Jamotte. Deze werd ingewijd op 27 september 1660.
Als relikwie is er een stuk van het hoofd van Saint-Thibaut en het Heilig Kruis. Hij is een pelgrim en kluizenaar die stierf in 1066 en heilig verklaard in 1073.
Het hoofdaltaar werd in 1730 geschonken door Jean Ernest de Loewenstein.
Het standbeeld van Christus aan het kruis en de Maagd dateren uit de 17e.
Bij de kapel staat een gebouw voor pelgrims: de kluis. De kluizenaar Fulgence Meunier, van de orde van Saint-Benoît, woonde daar tot aan zijn dood in 1929. Hij maakte de reis driemaal naar Santiago de Compostela op een voetstuk.
De laatste kluizenaar, Jean-Gabriel Lardinois, stierf daar in 1968. Hij leefde van donaties van pelgrims.
Vroeger een hoog bedevaartsoord, vooral op de dag van de aankondiging (25 maart), het Heilige Kruis (3 mei) en het feest van Saint-Thibaut (1 juli), blijft er vandaag die van 1 julllet of de eerste zaterdag van de maand.
Volgens de legende bracht Saint-Thibaut een paar jaar alleen door in de bossen van Marcourt.
We bidden om langzame koorts te genezen of wanneer we iets buitensporigs hebben begaan tijdens een maaltijd!
Pater Charles Jamotte, oprichter van de kapel, vermeldde het in zijn verzameling heilige genezers die in 1669 verscheen : Il a l’må d’Sint-Tîbå ! I beût bin èt i n’magne nin må ! Wat in het Waals betekent : hij heeft het kwaad van Saint-Thibaut! Hij drinkt goed en eet niet slecht!
Om deze pech af te weren hebben we een kruis gemaakt met twee takken. Vervolgens gooiden we het in de wonderbaarlijke fontein of hingen we het in de takken van de essenboom net boven de fontein. Tegenwoordig blijft het zijn door wormen opgegeten stam gevuld met mos.
Een kapel in zandsteen en kalksteen.
Deze kapel werd in 1949 gebouwd en ingehuldigd op de plaats van een oude bakkerij waar 11 mannen uit het dorp door de Duitsers werden verbrand in 1944.
Cette petite chapelle fut édifiée en 1901.
Cette chapelle a été bâtie en 1872.
A l’intérieur, on peut y admirer un retable du 18è et des bancs parfois sculptés datant de 1700.
Tussen Ourthe et Aisne
In de voetsporen van kluizenaars
Prachtig park aan de samenvloeiing van de Ruisseau d’Arlogne en de Ourthe
Van de Ourthe tot de Aisne en van de Aisne tot de Lembrée
Panorama op een parel van de Ardennen
Klein paradijs op de hoogten van La Roche
Wandel over de kades van de Ourthe
Pre-alpine uitdaging
Deze kapel werd in 1949 gebouwd en ingehuldigd op de plaats van een oude bakkerij waar 11 mannen uit het dorp door de Duitsers werden verbrand in 1944.
Cette chapelle a été bâtie en 1872.
A l’intérieur, on peut y admirer un retable du 18è et des bancs parfois sculptés datant de 1700.
De fundamenten van dit 17de-eeuwse kasteel zijn gemaakt van zandsteen. De gevels zijn vakwerk en het dak is bezaaid met dakramen en windwijzers.
Dit kasteel, gelegen in een ommuurd park van 2 ha met een Franse tuin op het terras, wordt ook wel de "Villa mon Caprice" genoemd. Het dateert uit de 19e eeuw. Het behoorde toe aan Baron de Vivario.
Een klein sierlijk smeedijzeren kruis met een Christus geschilderd in goud, ter nagedachtenis aan de familie Dubuisson-Delwaide.
Dit in 1877 gebouwde gebouw werd in 2006 bij gebrek aan feesten omgebouwd tot een gemeentehuis.
Kerk van de 17de eeuw. De toren dateert uit 1870.
Deze kerk werd gebouwd van 1874 tot 1878.
Binnen dateert de preekstoel uit de 18e eeuw.
De beelden van Saint-Roch en Saint-Grégoire dateren uit 1700 en komen uit de kerk van Jupille.
Eglise classée du 17è, érigée à l’emplacement d’une ancienne bâtisse, certainement d’origine romane.
La nef de 4 travées est terminée par un chevet à 3 pans.
Deze zandstenen puinkerk heeft een stenen portaal dat een gebroken boog vormt.
Deze bron bevindt zich onder de kapel van Saint-Thibaut.
Pelgrims verrichtten daar wassingen door zieke ledematen onder te dompelen of het water ervan te drinken.
Deze 16de-eeuwse molen aan de rand van de Ourthe, die nog steeds zijn schoepenrad heeft, werd een eeuw later herbouwd na een brand. Het werd diepgaand veranderd in de 19de.
Deze picknicktafel staat net achter de kapel en de hermitage.
Een picknicktafel staat vlak voor het oude religieuze gebouw dat is omgebouwd tot een dorpshuis.
Deze picknicktafel bevindt zich aan de achterkant van de parkeerplaats bij de kerk.
Cette aire de repos avec tables de pique-nique est située près de la fontaine.
Een picknicktafel aan het einde van een steegje onder het dorp.
Een picknicktafel bij de brug over de Ourthe.
Een goed beschermd door metselwerk met een rooster.
Deze kerk, gebouwd in 1877, werd in 2006 bij gebrek aan feesten omgebouwd tot een dorpshuis.