Ontdek deze regio van top tot teen met tientallen combinaties van wandelingen die gepersonaliseerd kunnen worden op onze mini-Ardennenkaart!
Voeg toe aan winkelmandje
Torgny
Rouvroy
mini-ardenne
Het is het zuidelijkste dorp van België. Ook het verst van de hoofdstad Brussel, 210 km verderop.
Het maakt deel uit van de Vereniging van de mooiste dorpen van Wallonië.
Je kunt heel bijzondere huizen ontdekken in gele stenen uit het land met holle tegels (ongeveer vijftig zijn jaargangen uit de 18e of 19e eeuw), waarvan de stenen afkomstig waren uit de steengroeve die nu is omgevormd tot een natuurreservaat (sinds 1943): het Raymond Nature Reserve Mayné, die de cicade heeft ontdekt.
Cour Lassus of Cour de Bohême, een oud versterkt huis, is de bakermat van het dorp. Het was van Pierre de Bar, heer van de smederijen. Hij verkocht het in 1302 aan Jean de Luxembourg. Het dorp werd al in de Romeinse tijd bewoond. Het is het onderwerp geweest van archeologische opgravingen.
We ontdekten ook een franc-begraafplaats uit de 6e eeuw. De sieraden uit de Merovingische graven zijn te zien in het Gaumais-museum in Virton.
Ten zuidwesten van het dorp loopt de Chiers voorbij. Deze rivier begrenst de grens tussen België en Frankrijk, en dit sinds 1659, vastgelegd tijdens het Verdrag van de Pyreneeën.
Met een droog en warm microklimaat, dankzij de oriëntatie op het zuiden en de beboste bergkam die het in het noordwesten beschermt, wordt Torgny ook wel de kleine Belgische Provence genoemd. Dit heeft eeuwenlang de teelt van de wijnstok mogelijk gemaakt. De achteruitgang vond plaats in de 19e maar een nieuwe boom vond plaats in 1954 en gaat vandaag door. De productie is 6000 flessen droge witte wijn, geleverd door 3 wijnboeren. U kunt hun producten vinden bij de VVV.
De grond op de Bajoc cuesta, zowel kalksteen als mergel, draagt er ook aan bij. De flora en fauna zijn bijzonder.
Fontaine en fonte placée en 1866, sur décision du conseil communal.
Elle remplace une fontaine légèrement plus ancienne (1859) suite à un dysfonctionnement de cette dernière.
Elle est munie de 4 bor
Fontaine en fonte placée en 1866, sur décision du conseil communal.
Elle remplace une fontaine légèrement plus ancienne (1859) suite à un dysfonctionnement de cette dernière.
Elle est munie de 4 bornes en calcaires aux 4 coins de la fontaine qui servaient autrefois à protéger la pompe des roues de tombereaux : des chasse-roues.
Aanbidding bij Onze-Lieve-Vrouw van Luxemburg dateert uit 1636, de datum van de epidemie van de grote pest, waar 2/3 van het dorp bezweken aan de ziekte.
De aanwezigheid van de kapel en de kluis is sinds 1730 bevestigd.
Onder auspiciën van Dominique Schmit, een vrome leek, werd de kapel in 1840 hersteld en vergroot.
De twee elliptische openingen bij de ingang van de kapel, aan weerszijden van de kapel, werden door leprozen en andere bekwame mensen gebruikt om religieuze diensten bij te wonen.
Binnenin staan verschillende heiligenbeelden die ooit om verschillende redenen in het dorp werden aangeroepen.
Het geheel werd op 3 januari 1985 geclassificeerd.
Deze kapel werd gebouwd in 1636, na een ernstige pestepidemie. De belofte wordt gedaan om er elk jaar een processie te maken.
Het is opgedragen aan Onze-Lieve-Vrouw van Luxemburg, troostster van de getroffenen.
In 1977 werd een Dominicaanse non, zuster Marie-Bernard, ingewijd als kluizenaar en wijdde ze haar leven aan werk en contemplatie: de plaats herontdekte zijn spirituele roeping.
Elk jaar, op de 5e zondag na Pasen, verwelkomen de seculiere kastanjebomen een processie in devotie tot de Maagd.
Prehistorie : voor -3000 (eerste geschriften)
Oudheid : -3000 tot 476 (val van het West-Romeinse rijk)
Middeleeuwen : 476 tot 1453 (val van het Oost-Romeinse rijk)
Moderne tijden : 1453 tot 1789 (Franse Revolutie)
Hedendaagse periode : 1789 tot 1945 (Einde van de Tweede Wereldoorlog)
Recente geschiedenis : 1945 tot heden
1636
Bouw van de kapel,
1729
Aan de kapel is een hermitage gehecht.
19 de eeuw
De jonge meisjes die geen echtgenoot kunnen vinden en de dames die wachten op het moederschap komen op bedevaart naar de kapel.
1977
Een Dominicaanse non, zuster Marie-Bernard, liet zich wijden als kluizenaar en wijdde haar leven aan werk en contemplatie: de plaats herontdekte haar spirituele roeping.
Croix érigée en mémoire à la mission prêchée en 1935.
Ces manifestations et processions étaient destinées à attirer les fidèles par leur côté grandiose.
Dit kruis werd in 1746 opgericht onder twee opmerkelijke lindebomen, ter nagedachtenis aan F. Demasep.
Het eerste kruis dat naar de kluis leidde, werd al vermeld op de Ferraris-kaart uit 1771.
Dit vintage kruis op het einde van de 16de eeuw en in 1777 bevindt zich op een hoogte van 333 m.
Het ligt aan een oude weg die Mongwy met Montmédy verbond.
De armste inwoners van Torgny kwamen daar bijeen voor de Angelus.
Het kruis werd in 1936 verkocht door de pastoor van Torgny om de kosten van de driehonderdste verjaardag van de kapel in de Hermitage van Torgny te betalen.
Het werd jaren later gevonden bij een steengroeve in Saint-Mard en keerde daarna terug naar zijn oorspronkelijke locatie.
De naam komt van de gemeenschappelijke gebieden die in bewoning zijn achtergelaten bij de inwoners van het dorp.
Een gezin nam een kind op dat aan de voet van het kruis in de steek was gelaten. Daarom werd het ook wel het "Jamin-Poupart Cross" genoemd, naar de naam van deze familie.
Deze neoromaanse kerk is gewijd aan Saint-Martin de Tours, in 1948 herbouwd door de architect Joseph Remy d’Arlon.
De oude kerk was in mei 1940 tijdens een bombardement op de Maginotlinie door een granaat verwoest.
Het oudste handvest dat het bestaan van een parochie in Torgny bevestigt, dateert van 1175. Een eerste kerk werd in 1582 gebouwd in plaats van een kapel door de priester Franque, uit een heerlijk gezin van Lamorteau. Achter het hoogaltaar staat nog een vintage steen uit deze periode.
Deze kerk werd in 1815 vervangen door Messire Lambert.
Op 26 augustus 1999 ondertekende de stad Rouvroy de "Attic and Bell Towers" -overeenkomst. De Torgny-kerk is betrokken bij de herontwikkeling.
Binnenin vind je een grafplaat van Joseph-Pierre Philippe, graaf van Reiffenberg.
Deze specifieke constructie werd uitgevoerd onder auspiciën van Dominique Schmit, een vrome leek die het bouwde om een gevoel van schuld te compenseren.
Hij voelde zich verantwoordelijk voor de dood van zijn broer en ondernam in 1835 de restauratie van de kapel van de kluis.
Andere faciliteiten zijn zijn verdienste: accommodatie onder de klokkentoren van de kapel, waar hij kwam wonen, terrastuinen, bomen planten en twee spiraalvormige oratoria met de bijnaam "The Snails".
Slechts één van hen blijft over. De andere werd in 1875 vernietigd en de materialen werden gebruikt om een brug over de Chiers te bouwen.
De Mission Cross vervangt zeker de andere "slak" aan de andere kant van de weg.
Het huidige oratorium werd in 1934 herbouwd zonder het oorspronkelijke bouwplan te respecteren.
Dit oude washuis is opgebouwd uit een houten frame uit 1901.
Het werd geclassificeerd op 29 april 1982.
Het wordt gevoed door de Cavé (of Ruisseau de la Grande Fontaine), waarvan de bron voortkomt uit de ontmoeting tussen de doorlatende kalksteen en de onderliggende mergeldoordringbare laag.
Deze plaats was de verzamelplaats voor alle kankers in het dorp. Het wordt ook wel de "Kamer van Afgevaardigden" of het "Wespennest" of zelfs de "Plaats van de slechte tongen" genoemd.
Dit natuurgebied van 6 ha draagt de naam van de liefhebber die de eerste cicade ontdekte. De zuidelijke ligging heeft het mogelijk gemaakt om de flora en fauna met een mediterraan karakter te behouden.
Het reservaat is in 1943 ontstaan uit een voormalige gemeenschappelijke steengroeve van waaruit de bewoners de stenen trokken voor de bouw van hun huizen.