Marche - Melreux

Marche

Dit station op lijn 43 werd in 1865 in gebruik genomen door de Grande compagnie du Luxembourg.

Dit dorp strekt zich uit langs de Ruisseau de Woizin, een zijrivier van de Ourthe, op een hoogte van ongeveer 300 m. Er zijn enkele boerderijen in kalksteen, zandsteen of baksteen.

Dit neoromaanse gebouw in kalk- en zandsteenpuin dateert uit 1857. Het is gerestaureerd na de grote schade die tijdens de Ardennenoffensief is aangericht.

Dit dorp is gelegen aan de Ruisseau de Woizin, een zijrivier van de Ourthe, die verdwijnt in een chantoir ten oosten van het dorp. Karstisch fenomeen typisch voor de Calestienne-kalksteenstrook waarvan Marenne deel uitmaakt.

Het landelijke dorp bestaat uit verschillende langgerekte boerderijen. Er zijn ook veel schuren en zelfs oude openbare gebouwen.
Metselwerk is vaak gemaakt van kalksteen en bakstenen. Er zijn nog enkele sporen van vakwerk.

Deze picknicktafel in het centrum van het dorp staat op het pad dat naar de steengroeve leidt, ten noorden van het dorp.

Deze neoromaanse eenbeukige kerk werd tussen 1908 en 1910 gebouwd naar plannen van architect Arthur Vassaux, door aannemer Cassart. De westelijke toren wordt geflankeerd door een doopkapel en een traptoren.

Deze picknicktafel staat bij de kerk.

Dorp tussen de kalkstenen geologische band van Calestienne en de Ardennen, het wordt doorkruist door de Chena en de Ruisseau du Fond Hercot, twee zijrivieren van de Ourthe via de Ruisseau de l’Agauche.

Menil betekent "huis".

het Animatiecomité van Menil-Favay zorgt voor de bloei van het dorp, dat verschillende prijzen heeft gewonnen als onderdeel van de bloemendorpen.

Deze voormalige kalk- en zandsteengroeve werd tussen 1899 en 1960 geëxploiteerd. Het werd gebruikt voor de bouw van huizen en wegen van puin. Het is in 2012 opgericht als staatsnatuurreservaat.

Zoon van Jean en Marie Joseph Saintviteux. Hij was een boer. Hij was getrouwd met Catherine Poirier. Het echtpaar kreeg drie kinderen. Hij stierf op maandag 11 november 1850 op 61-jarige leeftijd.

Deze kleine grot van kalksteen uit Givet, waarvan de ingang 1,70 m hoog en 2,20 m breed is, heeft sinds de prehistorie als schuilplaats gediend, botten die getuigen van de aanwezigheid van de mens.

Deze grot bevindt zich op de westelijke helling van de linkeroever van Ruisseau de l’Agauche, een kleine zijrivier van de Ourthe, die stroomafwaarts van Hotton erin uitmondt.

Deze stad van iets meer dan 5.000 inwoners aan de Ourthe ligt ten zuiden van de Calestienne, een lange geologische kalksteenstrook. De prachtige grotten van Hotton zijn er een van.

Deze moderne kerk, gebouwd na de Tweede Wereldoorlog, is gemaakt van vierkant kalksteenpuin. Het is verbonden met de pastorie door een overdekte doorgang.

In 1976 ontving ze "Westenfelder" orgels van 19 registers.
De terracotta staties van de kruisweg binnen en de Calvarieberg op de brug zijn het werk van lokale kunstenaars. Voor de kerk daagt het gemeenschappelijke monument ter nagedachtenis aan de doden van de 2 oorlogen uit door zijn niet-traditionele kant.

Deze kiosk van de koninklijke fanfare van Hotton, ingeschreven in het openbaar burgerlijk erfgoed van Wallonië, werd gebouwd in 3 fasen: de basis in 1924, de bovenbouw in 1928 en de loopbrug in 1938. Ze werd volledig gerestaureerd in 1983.

Het is een centrum voor de interpretatie van de rivier, voor het ontdekken van en bewust maken van aquatische omgevingen.

In Hotton, tussen Durbuy en La Roche, nodigt RIVEO je uit om de rivier, zijn fauna en flora te ontdekken, zoals je nergens anders kunt doen!
Gereconstrueerde arm van de rivier, 16 aquaria, panoramisch uitzicht onder de vijver, thematische tentoonstelling laten je meer leren over deze fantastische omgeving.
Zonder de natuur en de visserijactiviteiten (op reservering) te vergeten die u onvergetelijke momenten beloven!
Profiteer ook van onze thematuinen en een minigolfbaan met ongewone architectuur.

Een zwemgedeelte gelegen aan de Ourthe, onder de kerk, waarlangs zich een grasstrand uitstrekt.

Dit dorp ligt in het verlengde van Hotton, op de rechteroever van de Ourthe, aan de samenvloeiing met de Ruisseau de Naives. Het wordt voor het eerst genoemd in een document aan het einde van de 12de eeuw in de vorm Melroit.

Het is een voormalige heerlijkheid van de familie Waha. Dan dan Lardinois.

Dit klassieke gebouw dateert uit de 17de eeuw. Het stucwerk is in de stijl van Lodewijk XIV en Lodewijk XV. Het barokke zilveren beeld van de heilige Petrus is alleen zichtbaar tijdens de processie op 29 juni.

Binnenin is de Romeinse doopvont uit de 17de eeuw. Het meubilair dateert uit de 18de eeuw.

Rondom de kerk staan ​​zeer oude grafstenen.