De Grot van Lorette

Het koor zou een exacte reproductie zijn van het Heilige Huis in Nazareth.

Volgens de legende werd de zoon van Josine de la Marck, gravin van Rochefort, door een aap op het dak van het kasteel weggevoerd. Bevroren van angst smeekte ze toen Onze-Lieve-Vrouw van Loreto om levend te worden gemaakt en beloofde ze een kapel te bouwen die aan haar was gewijd als hij eruit zou komen. Wat gebeurt er !

De tocht van ongeveer een uur tot anderhalf uur daalt af door grote rotsblokken en leidt, 60 meter onder de grond, naar een grote kamer genaamd "de sabbatkamer".
Hier stijgt de gids op met een kleine heteluchtballon terwijl er een klank- en lichtspel plaatsvindt. Deze techniek was door de voorlopers gebruikt om de hoogte van de kamer te meten.
Voor degenen die meer willen weten, presenteert een klein museum in de "Val d’Enfer" het werk van wetenschappers die de bewegingen volgen die de kalksteen beïnvloeden waarin de Grotte de Lorette werd gegraven en biedt een nieuwe film "Videokarst », Over tektonische verschijnselen.

Jemelle is een verkleinwoord van het Germaanse woord "Gamunda" dat mond, samenvloeiing betekent. En inderdaad! De Lhomme en de Wamme ontmoeten elkaar daar.

" Een legende verklaart ook zijn naam! "

Volgens de legende sprak de dochter van de heer van Rochefort de wens uit om alle plaatsen te dopen die ze tijdens haar reis door hun land tegenkwam. Aangekomen bij de samenvloeiing van de Lomme en de Wamme, zagen de twee verheven reizigers de twee "tweeling" rivieren, die vreugdevol stroomden en zich in elkaars armen wierpen. Het kleine meisje stapte uit de koets en hoorde plotseling een harmonieuze stem uit de golven opstijgen, die zei: "Ik vermenig me". Vol bewondering rende ze naar haar vader en zei: "We zullen hem bellen: ik zal me bemoeien." Het werd later Jememelle geschreven. En ten slotte heeft de griffier, die dit woord waarschijnlijk te lang vond om op te schrijven, het ingekort. Sindsdien schrijven we Jemelle.

Jemelle was in de meest afgelegen tijden een belangrijk neolithisch station in grotten die door de Wamme werden gegraven.

Veel later, in de Romeinse tijd, werd deze plek gekenmerkt door de nabijheid van twee belangrijke Romeinse wegen (Reims / Keulen en Trèves-Bavai). Dit feit zou, naast de rijkdom van de grond en de strategische ligging, de oprichting verklaren van de Gallo-Romeinse villa van Malagne, door sommigen gezien als een keizerlijke residentie toen Trier de hoofdstad van het rijk was.

Jemelle kende een sterke expansie, zeker door de exploitatie van steengroeven en hun afgeleide producten, maar vooral door de oprichting van een station en ateliers op de lijn Namen-Aarlen in de tweede helft van de 19de eeuw. .

Toen Jemelle onder de parochie van On viel, dus vóór 1859, was er alleen een kleine kapel met een rieten dak. Het was in 1859 dat Jemelle een parochie werd en de bouw van de Sainte-Marguerite-kerk begon. Het werk begon in het jaar 1865. Tijd en oorlogen hebben dit gebouw niet gespaard. Na de Tweede Wereldoorlog zal het gedurende tien jaar (van 1944-1954) ontoegankelijk zijn voor het publiek, daarna vergroot worden door de toename van de bevolking en vervolgens hersteld in 1984-85. De heilige Marguerite, de patroonheilige van deze parochie, wordt vooral aangeroepen door toekomstige moeders.

Bron : rochefort.be